به گزارش روابط عمومی سازمان تات، علی بزرگمهر در گفتگو با خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «عصراترک»، افزود: در همین راستا، در همان زمان در ایستگاه تحقیقات سیساب بذور یونجه‌های داخلی و خارجی کاشته شدند تا مقایسه ارقام، انجام و بذور دارای عملکرد بهتر انتخاب شوند.
وی در ادامه عنوان کرد: باتوجه‌به اینکه دیم‌کاری در ارتفاعات دو هزار تا دو هزار و ۲۰۰ متر به بالا (به علت اینکه مناطق سردی هستند و برای دیم‌کاری محدودیت دارند) برای کشت محصولات یک‌ساله گندم و جو مناسب نیستند، بنابراین کشت یونجه برای دیم‌زارهای منطقه سرد گلول شهرستان شیروان مناسب دانسته شد.
درعین‌حال، بزرگمهر به دیم‌زارهای دارای وضعیت شیب بالای ۱۵ درصد نیز اشاره و عنوان کرد: در این زمین‌ها شخم شیار ممنوع است و نباید تحت کشت قرار گیرند.
وی گفت: این در حالی است که بررسی‌ها حکایت از آن دارد که ۲۳۰ هزار هکتار از سطح دیم‌زارهای استان (معادل ۳۲ درصد از سطح دیم‌زارهای استان) در وضعیت شیب بالای ۱۵ درصد هستند که تحت کشت قرار می‌گیرند.
افزون بر این، این محقق بیان کرد: باتوجه‌به اینکه میزان بارش و دمای هوا نیز از دیگر معیارهای مهم برای انجام کشت در دیم‌زارهای هستند، شاهد هستیم دیم‌زارهای منطقه قره میدان که دریافت‌کننده بارش بسیار کم است، تحت کشت قرار می‌گیرند درحالی‌که کشت در این دیم‌زارها مناسب نیست.
وی در بخش دیگری از سخن خود اظهار کرد: درحالی‌که طی ۴۰ سال گذشته زمین‌های ملی و مستثنیات از یکدیگر تفکیک نشده بودند و تداخلات میان زمین‌های ملی و مستثنیات وجود داشت و نمی‌شد کشاورزان را برای انجام کشت مناسب در دیم‌زارهایشان راهنمایی کرد؛ اما حال پس از اجرای طرح کاداستر زمین‌های ملی و رفع تداخلات میان زمین‌های ملی و مستثنیات و تعیین مرز میان آن باید مطالعات بر روی وضعیت زمین‌های دیم‌زاری و انتخاب و معرفی گونه‌های گیاهی مناسب برای کشت در دیم‌زارهای مستعد تحت کشت انجام شود.
بزرگمهر به دیم‌زارهای کم‌بازده، پرشیب و رها شده نیز اشاره و تصریح کرد: کشاورزان مالک این نوع دیم‌زارها را باید برای انتخاب گونه‌های گیاهی مناسب راهنمایی کرد که نتیجه آن تأمین امنیت غذایی و حفظ محیط‌زیست است.
وی خاطرنشان کرد: در این راستا، علاوه بر اینکه انجام مطالعات برای انتخاب گونه‌های گیاهی مناسب کشت در دیم‌زارها بسیار مهم است همچنین آموزش فراگیر دیم‌کاران نیز بسیار ضروری است.استعداد کِشتی دیم‌زارها شناسایی شوند.
حبیب‌الله بهادری نیز با تصریح بر این مطلب که خراسان شمالی نیز همانند دیگر استان‌ها تبدیل مرتع به دیم‌زار، تخریب مرتعی و فرسایش خاک و تولید گردوغبار در دیم‌زار را تجربه کرده است، عنوان کرد: نکته قابل‌تأمل این است که باید وضعیت دیم‌زارهای استان به لحاظ سطوحی که مستعد دیم‌کاری هستند همچنین سطوحی که کم‌بازده، پرشیب و رها شده، هستند را شناسایی کرد.
کارشناس تحقیقات بخش مرتع مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی خراسان شمالی گفت: می‌بایست بر اساس مطالعات اقلیمی، توپوگرافی و خاک‌شناسی، استعداد دیم‌زارها برای انتخاب گونه‌های گیاهی مناسب به‌منظور کاشت محصولات در آنها مشخص شوند.
وی تصریح کرد: کشت گونه‌های گندم و جو یک‌ساله برای تمامی سطوح دیم‌زاری مناسب نیست؛ بلکه باید گونه‌های گیاهی چند ساله که موجب پایداری خاک و تولید محصول و کاهش اثرات تولید ریزگرد می‌شود، انتخاب شوند.