به گزارش روابط عمومی سازمان تات  خاوازی گفت: «در طول سال‌ها در موقعیت‌های مختلفی صحبت کرده‌ام، اما بی‌تردید این یکی از سخت‌ترین لحظات زندگی من است که در غیاب یکی از بهترین دوستانم، باید از او یاد کنم. امروز برای من، نه فقط یک روز بزرگداشت، بلکه آزمونی از درک و قدرشناسی نسبت به دوستی است که سال‌ها با او زندگی کرده‌ام و آموخته‌ام.»

وی با اشاره به خاطرات و همراهی‌های صمیمانه با دکتر اخیانی ادامه داد:
«وقتی کسی را از فاصله‌ای کوتاه می‌بینی، حتی بدون کلام، یک هاله انرژی از او دریافت می‌کنی؛ اگر نیک‌سیرت باشد، آن را حس می‌کنی. من هرچقدر فکر کردم که چگونه احمد را در یک جمله توصیف کنم، به این رسیدم: احمد، فوق‌العاده عجیب بود؛ تلفیقی از نجابت، صبوری، ادب و علم.»

خاوازی با تأکید بر منش متواضع و فروتنانه دکتر اخیانی گفت:«با آنکه احمد در کودکی پدر خود را از دست داده بود، هیچ‌گاه حس یتیمی یا کمبود در او ندیدیم. همیشه باوقار، مؤدب و بی‌نهایت نجیب بود. دوستانی که با او همکاری داشتند، گواهی می‌دهند که ادبش همیشگی بود. احمد دانشمند شده بود، اما هرگز از مسیر خاک و مردم فاصله نگرفت.»

وی خاطره‌ای از بازدید میدانی خود با دکتر اخیانی را این‌گونه روایت کرد: «روزی در یکی از مزارع گنبد با هم قرار داشتیم. احمد همان‌طور که خاک را ارزیابی می‌کرد، با علاقه‌ای وصف‌ناپذیر به راننده لودر گفت تا پروفیل خاک را باز کند. وقتی دیدم قصد دارد شخصاً وارد گودال شود، گفتم احمد این کار خطرناک است، اما پاسخ داد: من این کار را ده‌ها بار انجام داده‌ام. او آنجا رفت، بررسی کرد، و من دیدم که در وجود او، ترکیب نادری از دانش دانشگاهی و علم تجربی جاری است؛ چیزی که در کمتر کسی دیده‌ام.»

خاوازی با اشاره به روحیه قدرشناسی دکتر اخیانی افزود: «یکی دیگر از ویژگی‌های احمد که عمیقاً در ذهنم مانده، حس قدرشناسی‌اش بود. او هیچ‌گاه محبت‌ها و کمک‌های دوستانش را فراموش نمی‌کرد. بارها و بارها در جمع دوستان می‌گفت فلانی فلان روز چه لطفی در حق من کرد. بسیاری این چیزها را فراموش می‌کنند، اما احمد، همیشه به آن‌ها اشاره می‌کرد.»

او در پایان، با تأثر فراوان خاطرنشان کرد: «فقدان دکتر اخیانی، ضایعه‌ای بزرگ برای بخش کشاورزی و جامعه علمی کشور است. بیاییم از منش، اخلاق و سلوک او درس بگیریم؛ چراکه او نه‌فقط یک دانشمند، بلکه الگویی انسانی و اخلاقی برای همه ما بود.»